شما یادتان نمی آید...آن روز ها از جلوووو، نظاااااااام!

شما یادتان نمی آید...دوست داشتیم مبصر کلاس شویم تا اسم بچه ها را از خوب و از بد بنویسیم.جلوی اسم خوبتر ها ۲تا ستاره و جلوی اسم بدتر ها ۲تا ضربدر بکشیم.

شما یادتان نمی آید...سر صف پاهایمان را ۱۸۰ درجه باز می کردیم تا برای رفیق فابمان جا بگیریم.

شما یادتان نمی آید...مچ دستمان را گاز می گرفتیم، بعد با خودکار رویش می کشیدیم.می شد ساعت! از همکلاسیمان می خواستیم تا از ما بپرسد ساعت چند است تا ذوق مرگ شویم.

شما یادتان نمی آید...گوشه ی پایین دفتر مشقمان نقاشی می کردیم.بعد تند ورق می زدیم، می شد انیمیشن!

شما یادتان نمی آید...با آب و صابون کف درست می کردیم، در لوله ی خودکار فوت می کردیم تا حباب درست شود.

شما یادتان نمی آید...آن موقع ها وقتی یک نفر به خانه مان می آمد و ما خانه نبودیم، یادداشت می گذاشت:"آمدیم منزل، تشریف نداشتید!"

شما یادتان نمی آید...دبستان که بودیم ، وقتی از ما چیزی می پرسیدند که در آن می ماندیم می گفتیم:"ما تا سر همین جا خواندیم!"

شما یادتان نمی آید...سه بار پشت سر هم بگو دوغ گاز دار، گاز دوغ دار!

شما یادتان نمی آید...در دبستان وقتی معلم می گفت که خودکار قرمز می خواهد، ۷،۸ نفر ، خودکار قرمز به دست شیرجه می زدیم طرف میز معلم.

شما یادتان نمی آید...خدا خدا می کردیم که معلم به ما بگوید برو از دفتر گچ بیار.

شما یادتان نمی آید...آن موقع ها که تلویزیون کنترل نداشت، یکی مجبور بود پائین تلویزیون بخوابد و با پای مبارک کانال را عوض کند.

شما یادتان نمی آید...بین خط فاصله هایی که در دفترمان بود، با مداد قرمز ۳ تا ستاره می کشیدیم.

شما یادتان نمی آید...سننننننگ...کاااااااااااغذ...قیچی!

شما یادتان نمی آید...سر کلاس وقتی حوصله نداشتیم مداد را بهانه می کردیم، می رفتیم گوشه کلاس ، کنار سطل زباله تا بتراشیمش، از آن گوشه برای بچه ها ادا اصول در می آوردیم.

شما یادتان نمی آید...اول مهر، وقتی برنامه هفتگی را می گرفتیم، اول دنبال روز هایی می گشتیم که ورزش داشتیم.

شما یادتان نمی آید...آن موقع ها، دستمان را می آوردیم جلو تا با دوستمان دست دهیم.وقتی دستش را جلو می آورد، دست خود را بر می گرداندیم و می گفتیم:"یه بچه اینقدی ندیدی؟"(مثلا قد بچه را نشانش می دادیم)

شما یادتان نمی آید...یک...دو...سه...چهار...هب!

شما یادتان نمی آید...بچه که بودیم، کسی بزرگتر بود که وقتی دستش را بالا می آورد تا اندازه بگیریم، قد بلندتری داشت.وااای چه افتخاری بود!!!

شما یادتان نمی آید...بگو دوچرخه...سیبیل بابات می چرخه!  بگو دمپایی...برو بغل زندایی!

شما یادتان نمی آید...زمانی که برق ها می رفت، آنقدر با شمعی که مادر روشن کرده بود بازی می کردیم که یا شمع خاموش می شد یا خودمان را می سوزاندیم.

شما یادتان نمی آید...تمام عشقمان این بود که وقتی با نی در نوشابه فوت می کنیم، کف کند.

شما یادتان نمی آید...آن موقع ها تیتراژ همه فیلم ها را حفظ می کردیم.حالا بماند وقتی می خواستیم بخوانیمشان ، همه کلمه ها را غلط غلوط تلفظ می کردیم.

شما یادتان نمی آید...از مدرسه که می آمدیم، کیف را دم در می گذاشتیم...یک راست به سمت آشپز خانه..."مامااااااااااااااان ، ناهار چیه؟؟؟"

شما یادتان نمی آید...از این که پدر و مادرمان از ما پیش معلم تعریف می کردند، احساس می کردیم پادشاهیم.

شما یادتان نمی آید...به محض اینکه فیلمی شروع می شد، هر ۵ دقیقه می پرسیدیم:"چی شد؟"  "چرا؟"

شما یادتان نمی آید...چقدر از خرخر در فیلم دزد عروسک ها می ترسیدیم.

شما یادتان نمی آید...تمام جوراب های اعضای خانواده  اعم از پدر و مادر و ... را جمع می کردیم و توپ درست می کردیم تا با آن وسطی بازی کنیم.

شما یادتان نمی آید...وقتی می رفتیم پارک، در صف تاب می ایستادیم و آنقدر همانند بیچارگان فلک زده به کسی که سوار تاب بود ، نگاه می کردیم تا دلش برایمان بسوزد و پیاده شود.وقتی خودمان سوار تاب می شدیم، دیگر پیاده نمی شدیم.

شما یادتان نمی آید...وقتی کلمه ای جدید و قلمبه سلمبه یاد می گرفتیم، بی آنکه معنای دقیق آن را بدانیم، هر کجا به کارش می بردیم.

نه...شما یادتان نمی آید...یادتان آوردم تا از یاد نبرید